Βασικό Χαρακτηριστικό της ρυθμιστικής δύναμης του Δημοσίου – Διοικητικού Δικαίου που το διαφοροποιούν από το Ιδιωτικό Δίκαιο, είναι ότι ενώ το δεύτερο ρυθμίζει σχέσεις των προσώπων, στο Δημόσιο Δίκαιο, ο Νομοθέτης επιχειρεί να ρυθμίσει και να οριοθετήσει τις σχέσεις της Κρατικής Εξουσίας – Διοίκησης με τον πολίτη – Διοικούμενο. Οι κανόνες του Δημόσιου Δικαίου, έχουν χαρακτήρα καταναγκαστικό και δεσμευτικό, δεν μπορούν να γίνουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης ή διαμόρφωσης σύμφωνα με την θέληση των προσώπων. Αποβάλλεται δηλαδή ο ενδοτικός χαρακτήρας του Ιδιωτικού Δικαίο και η συμβατική ελευθερία των μερών και επιβάλλονται μια σειρά από κανόνες επιτακτικής ρύθμισης των σχέσεων Κράτους – Πολίτη και του τρόπου λειτουργίας και οριοθετησης του κρατικού μηχανισμού των εξουσιών.

Είναι πολλές οι φορές εκείνες που το έννομο συμφέρον του προσώπου, είτε Φυσικού, είτε Νομικού, έρχεται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα του Κράτους. Δυστυχώς σε αυτές τις περιπτώσεις, ο Διοικούμενος βρίσκεται σε ανίσχυρη θέση απέναντι στον Κρατικό Μηχανισμό αφού έρχεται αντιμέτωπος με ένα πλήθος Νομικών Κανόνων, διατάξεων και εγκυκλίων. Για αυτό θα πρέπει να απυθυνθεί στον Δικηγόρο που έχει τις Νομικές γνώσεις και την εμπειρία νπροκειμένου να υπερασπιστεί τα Δικαιώματα του Πελάτη του, στην όποια αυθαιρεσία ή αδικία της Διοίκησης. Επικοινωνήστε μαζί μας και συζητήστε το πρόβλημά σας. Έχουμε την λύση, ισχυροποιούμε την θέση σας.

Ενστάσεις: